Dum in istius seculi erumnosa peregrinatione quisquis christianus vivit, interimque dum tempus est acceptabile, in quo peccata sua munificentia elemosinarum bonorumque aliorum operum obnubilare potest, mores suos vitamque omni mentis conamine emendare studeat; iccirco {corr: idcirco} namque homini hujus vite dies ad inducias misericordissima Dei clementia concedit, ut pravam vitam suam in bonum convertat deinceps recte vivendo, testante apostolo: «An ignoras quoniam Dei benignitas te ad penitentiam adducit?» Quocirca ego Otgerius, cognoscens me multum deliquisse, dono Deo et sanctis ejus apostolis Petro et Paulo Cluniensique monasterio, pro animę meę remedio filiique mei Gerardi, sive etiam tam pro mea quam et pro illius sepultura, aliquid ex rebus meis: videlicet unam vineam in agro Vueriæ determinatam, et in villa Conflens sitam, habentem in transversum perticam unam et dimidiam, et in longum XV. In circuitu vero terminatur ex eadem hereditate. Dono etiam in eadem villa quoddam pratum quod mihi parte fraterna procedit. S. Otgerii, qui fieri et firmare rogavit. S. Geraldi, fratris ejus. S. Duranni, fratris ejus, atque Ildini fratris ejus. S. Bernardi presbiteri. S. Otgerii, filii supradicti Otgerii.